Moda na blizny, czyli skaryfikacja
Skaryfikacja to inaczej ozdabianie ciała bliznami. Dzięki umiejętnemu uszkadzaniu skóry, a tym samym poprzez specjalne ułożenie na ciele tworzy wzory i desenie, które mają zadanie estetyczne. To obok piercingu i tatuaży najpopularniejszy ostatnimi czasy sposób na ozdabianie ciała.
Skaryfikacja była popularna już wśród plemion i ludów pierwotnych, ok. 5000 lat p. n. e. Miała duże znaczenie w codziennym życiu – nie tylko ozdabiała, ale też była częścią kultu, obrzędów religijnych, ale też odznaczała wojowników czy oznaczała więźniów i wrogów. Do dziś pełni tę rolę wśród niektórych plemion afrykańskich. Skaryfikacja zaś nie występowała w Europie, co wiąże się z religią. Jest ona zabroniona przez Biblię, dlatego niepraktykowana w chrześcijaństwie, judaizmie i islamie.
Czym jest skaryfikacja?
W dosłownym tłumaczeniu oznacza „robienie blizn”. Jest to celowy zabieg, po którym skóra zabliźnia się tworząc jaśniejszy wzór na skórze. Może mieć on dowolny kształt oraz grubość. Skaryfikację przeprowadza się na wiele sposobów, z czego najpopularniejsze to wycinanie, i usuwanie skóry, wypalanie skóry czy jej odmrażanie. Najbardziej precyzyjne wzory pozwala tworzyć ta pierwsza metoda, jednak jest ona też najbardziej inwazyjna i wymaga największej pielęgnacji. Zabieg taki trzeba wykonywać tylko w sprawdzonych i zaufanych miejscach. Obecnie najczęściej usługę taką oferują salony tatuaży. Przed zabiegiem warto zrobić komplet badań krwi, aby mieć pewność, co do swojego zdrowia. Zapewni to nie tylko prawidłowy przebieg podczas jego wykonywania, ale też podczas rekonwalescencji. Zabieg skaryfikacji jest bardzo bolesny i przeprowadza się go w znieczuleniu miejscowym.
Postępowanie po zabiegu
Skaryfikacja to poważna ingerencja w ludzki organizm. Aby był bezpieczny, a efekty zadawalające należy nie tylko prawidłowo go przeprowadzić, ale też i odpowiednio dbać o ranę w czasie jej gojenia. Proces ten jest… wydłużany i trwa kilka tygodni. Blizna ma mieć bowiem odpowiedni kształt. Wolne gojenie jest możliwe dzięki zakładaniu na ranę folii, która odcina dopływ tlenu przez co rana goi się znacznie dłużej, ale też dokładniej. Proces mycia, smarowania antybiotykiem i foliowania trwa średnio cztery dni, po czym dochodzi też polewanie rany wodą utlenioną. Gdy pojawi się strup trzeba go chronić i czekać aż odpadnie. Końcowy efekt pojawia się po około 3 tygodniach.
Rosnąca popularność blizn
Jeszcze niedawno ogólne wzburzenie i zdziwienie wzbudzały kolczyki w różnych częściach ciała, liczne tatuaże czy tunele w uszach. Każde z tych upiększeń jednak można szybko i łatwo zakryć. Co innego ze skaryfikacją – zazwyczaj to nieodwracalne zmiany, które kojarzą się z zadawaniem bólu. Dla jednych skaryfikacja jest zaspokojeniem potrzeb estetycznych, czy duchowych. Nie brakuje jednak i tych, którzy chcą być kontrowersyjni i po prostu wzbudzić zainteresowanie otoczenia. Warto jednak dobrze przemyśleć ten krok, bo nieodpowiednio wykonana skaryfikacja zamiast ozdabiać będzie szpeciła przez całe życie. Jedyną możliwością jej usunięcia jest przeszczep skóry.
Skaryfikacja nasion
Skaryfikacji poddawane są również nasiona, polega to na uszkadzaniu łupiny nasion. Praktykowane jest to zwłaszcza w przypadku nasion o bardzo twardych i grubych skupach. Dzięki skaryfikacji zarodek rośliny ma łatwiejszy dostęp do składników pokarmowych niezbędnych do wzrostu. Skaryfikacji może być wykonywana na różne sposoby. Najpopularniejsze to nakłuwanie, nacinanie czy ścieranie. Aby przyśpieszyć wzrostu nasion w niektórych przypadkach poddane są one określonym reakcjom chemicznym. Dobór metody zależny jest od rodzaju i wielkości nasiona. Ważne jednak aby podczas skaryfikacji nie doszło do uszkodzenia zarodka, gdy to pozbawi nasionko możliwości kiełkowania.
